از دوستی ها

خیلی خیلی خوب است.شما فکر کنید سه تا دوست صمیمی باشید.فکر کنید کلاستان یک ساعت دیر تر تمام شده باشد،فکر کنید کیفتان فوق سنگین باشد.فکر کنید در صف بی آر تی(عملا صفی وجود ندارد،یک نفر در مرکز قرار دارد و بقیه به صورت نیم دایره دورش حلقه زده اند)در حال مچاله شدن باشید.فکر کنید بعد از بیست دقیقه انتظار به زور خودتان را بچپانید درون اتوبوس .بعد دوست قد کوتاهتان در حالی که لبخند به لب دارد مقنعه ی کجش را مرتب کند و الهی شکر بگوید.بعضی وقت ها یک جوری الهی شکر میگوید که خجالت میکشم از این همه غر زدن.یک جوری الهی شکر میگوید انگار خدا برایش بی ام و فرستاده .یک جوری الهی شکر میگوید که من  هم زیر لب الهی شکر میگویم.اگه بعد ها کسی ازم بخواهد یک فرد شاکر نشانش دهم ،دست این دختر را میگیرم و بالا میبرم.کاش خدا همه را عاطفه می آفرید...