غم درد

 میگویم غم و غصه هم حکایت همان دندان درد را دارد.دندان ت که درد میگیرد هی با زبان فشارش میدهی.با انگشت اشاره ات رویش میکوبی،سعی میکنی با بقیه ی دندان ها اذیتش کنی.خوشت می آید که درد بکشی.غصه هم همین طور است.غصه که داری انگار کیف میکنی وقتی اشک میریزی.برای خودت روضه ی تنهایی هایت را میخوانی.ذکر مصیبت همه ی اذیت هایی که شدی را زیر لب میگویی و زار میزنی.غم و غصه همان دندان درد است فقط اسمش تغییر کرده.همین