دورنمای عالی

می دانی بچه؟ در این دنیا هر کس برای خود یک حریمی دارد. آدم ها در مرکزیت ایستاده اند و بعد دور خودشان یک دایره ی پررنگ کشیده اند.سعی کن وارد حریم کسی نشوی.پایت را که از خط قرمز بگذاری آن طرف بوی گند افکارشان،اعمالشان،ارتباطاتشان می زند زیر دلت.بعد از اینکه وارد دایره ی آدم ها شدی،درست مثل یک زن حامله همیشه حالت آشوب است.حتی اگر از دایره بیرون بیایی، باز هم آن بوی لجن از سرت بیرون نمی رود.سعی کن به آدم ها نزدیک نشوی دورت بگردم.آدم ها از نزدیک هیچ جذابیتی ندارند.

الحمدلله (صد هزار بار)

دیشب های های گریه کردم و هی خدا را شکر کردم.اوی زندگی ام را دوباره از خدا هدیه گرفته بودم و بعد اشک هایم بند نمی آمد.آمدم بنویسم  که یادم بماند بعضی وقت ها زود دیر می شود.آمدم بنویسم که تا دیر نشده یک کاری بکنیم.که به هم بگوییم همدیگر را دوست داریم و خوشی را بغل کنیم و عشق را نفس بکشیم. خدا را هر روز شکر کنیم که باز هم می توانیم در کنار هم زندگی کنیم. اقتدا کنیم به لبخند هم و سجده ی مهربانی به جا بیاوریم.آمدم بنویسم که نشانه ها را ببینیم.عبرت بگیریم و شاد زندگی کنیم.

صبیه:یک موتوری دو ترک با قمه خفتش کردند و دو تا گوشی و پول هایش را بردند.خودش؟سالم است و این لطف خداست که بیشتر نصیب من شده

صبیه:فکر می کنید در تگزاس زندگی می کنیم؟خیر،در یکی از محلات شرق تهران نفس می کشیم.

عنوان ندارد

کاش صدای شکستن دلمو می تونستم ضبط کنم.اونوقت هروقت میخواستم به یه آدم جدید نزدیک بشم اونو گوش میدادم .میدونی؟شاید اونوقت خیلی چیزا تغییر می کرد

بر باد رفته

حالا که روی پله های طبقه سوم دانشکده چمباتمه زده ام ،به این فکر می کنم که آیا آرزوی من این دوشنبه های لعنتی بود؟بعد به خودم جواب می دهم نه ولی می گذرد،می گذرد،می گذرد،می گذرد ،می گذرد و سعی می کنم آرام تر شوم.تقریبا دو ماه است که دوشنبه هایم همین قدر مزخرف شروع می شود.