برای شما خوب ها

برای شما می نویسم.شمایی که همیشه شرمنده ی محبت هایتان بوده ام.از اعماق قلبم دوستتان دارم.حسم را درک می کنید که چطور وقتی از همه جا می بُرم پناه می اورم به اینجا؟حسم را درک می کنید وقتی شادم دلم می خواهد تک تکتان را مقابلم ببینم و تکه ای از شادی کوچکم را کف دستتان بگذارم؟حسم را درک می کنید وقتی می گویم دعایم کنید چه قدر به نفس هایتان ایمان دارم؟حسم را درک می کنید وقتی اس ام اس ها و پیام هایتان را می خوانم که کجایی چه قندی در دلم آب می شود؟حسم را درک می کنید که چه قدر دوستتان دارم؟زودتر از این ها باید می آمدم.سی هزار تا متن اماده دارم برای انتشار ولی لال شده ام.حسم را درک می کنید که چقدر خجالت می کشم وقتی باید بنویسم و نمی توانم؟در این روزها هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است.حالم نسبت به پست قبل بهتر شده اما خوب نه.می دانید؟گاهی فکر می کنم مگر چه قدر غم و غصه در جهان وجود دارد که سهم من اینقدر زیاد می شود؟باز هم دعایم کنید و بدانید که محتاج ترینم در این سختی ها. آرزو می کنم همه ی خوبی های دنیا به خودتان باز گردد.این پست را نوشتم که از خوبی ها و مهربانی هایتان تشکر کنم . دوستتان دارم .همچنان دوستم بدارید لطفا