در کانالم چیزی نمینویسم. اینجا سوت و کور شده .چهار ماه است منتظر یک جواب قطعی هستم تا دلم آرام بگیرد. از شهریور تا حالا هزار دفعه دکتر رفته ام و هزار نوع دارو و چرک خشک کن خورده ام اما نتیجه نگرفتم . با دوستانم ماه هاست بیرون نرفته ام . سه روز است در حال انجام دادن کاری هستم که وظیفه ی من نیست و تبعا از عهده اش هم بر نمی آیم ولی مجبور به انجامش هستم.مدام با این و آن دعوا میکنم.غر میزنم.مزخرف ترین های سینمای ایران‌را نگاه میکنم و های های گریه میکنم.تمام این ها دلیل می شود که به خودم حق بدهم این روزها کمرنگ ترین باشم.
پ.ن:تمام این ها را تحمل میکنم اما خدایا جواب آن چهارماه انتظار کوفتی را فقط با خوشی به گوشم برسان
