بر باد رفته

حالا که روی پله های طبقه سوم دانشکده چمباتمه زده ام ،به این فکر می کنم که آیا آرزوی من این دوشنبه های لعنتی بود؟بعد به خودم جواب می دهم نه ولی می گذرد،می گذرد،می گذرد،می گذرد ،می گذرد و سعی می کنم آرام تر شوم.تقریبا دو ماه است که دوشنبه هایم همین قدر مزخرف شروع می شود.